To proskinitesgr συνεχίζοντας την έρευνα χτες επισκέφθηκε " τα 3 χωριά ενδιαφέροντος " στην Βόρεια Θράκη (Μικρό Βογιαλίκιο , Μεγάλο Βογιαλίκιο και Μουρντανλή) .

Το  proskinitesgr  συνεχίζοντας την ερεύνα του , με αφορμή την συγγραφή του Ιστορικού Βιβλίου , με τα  πολλά χωριά που συγκροτούν τους σημερινούς Προσκυνητές Ν. Ροδόπης , χτες Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017 βρέθηκε στο Μικρό  Βογιαλίκιο ή Μάλκο Σάρκοβο κατά την Βουλγαρική του σήμερα ονομασία αφού από αυτό προέρχεται η δεύτερη σε μέγεθος προσφυγική πληθυσμιακή ομάδα του χωριού μας. Το Μικρό Βογιαλίκιον βρισκόταν στο νοτιότερο σημείο της Βόρειας Θράκης επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , ενώ σήμερα βρίσκεται επίσης μαζί με τα άλλα 2 χωριά ενδιαφέροντος Μεγάλο Βογιαλίκιο και Μουρντανλή στο νοτιότερο άκρο της Βουλγαρίας. Είναι  πολύ κοντά  με την Ανδριανούπολη , η οποία φαίνεται από το ύψωμα δίπλα στο χωριό. Στόχος μου ήταν επισκεπτόμενος το χωριό , να επιβεβαιώσω τον μεγάλο όγκο πληροφοριών που έχω συλλέξει τα τελευταία χρόνια συνομιλώντας με συγχωριανούς και συγχωριανές μου που κατάγονται από αυτό. Δυστυχώς η εικόνα που αντίκρισα με στεναχώρησε ,αν και δεν είναι  το δικό  μου χωριό καταγωγής. Και αυτό γιατί το χωριό βρίσκεται σε πλήρη εγκατάλειψη , και ότι σχεδόν καλό υπήρχε έχει διαλυθεί από τους Μουσουλμάνους Βουλγαρο-Κατσίβελους αλλά και από τον χρόνο. Σήμερα στο χωριό το μόνο που θυμίζει πως κάποτε ήταν ελληνικό , είναι η εκκλησία του χωριού , που με κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα του 1998 ευτυχώς  αναστηλώθηκε. Στο χωριό πρέπει να ζουν περί τις 20-25  οικογένειες από τις οποίες οι μισές είναι Μουσουλμάνοι Βουλγαρο-Κατσίβελοι , που στο πέρασμα τους αφανίζουν τα πάντα. Γυρνώντας αρκετές ώρες μέσα στο χωριό, παρατηρώντας  και φωτογραφίζοντας ένα προς ένα  τα σπίτια και τους δρόμους προσπαθούσα  να συνθέσω μέσα στο μυαλό μου και στα χαρτιά μου , όλα αυτά που έχω πληροφορηθεί μέχρι σημερα. Το Μικρό Βογιαλίκιο , είναι ένα  χωριό κτισμένο πάνω σε έναν λόφο (Μπαίρι ) με ελαφρώς κατηφορικά τα σπίτια του , που στο πάτωμα του έχει την μικρή πλατεία  και  ένα μικρο ποταμάκι (που τόσα έχω ακούσει για αυτό). Φαίνεται να είναι  συνδεδεμένο με τις πηγές που βγάζουν νερό στην "Γκιόλα" που πήγαιναν τα βουβάλια τους, μόλις 1,5 χιλιόμετρο στην ανηφοριά προς το Μεγάλο Βογιαλίκιο . Αυτό κάποτε είχε και τους 2 νερόμυλους που έβγαζαν το αλεύρι τους . Γύρω- γύρω από το χωριό δεσπόζουν άλλα  2-3 μπαίρια  με άφθονο λιβαδότοπο , τσαλιά και λίγα δέντρα (καρυδιές, κορομηλιές , φλαμουριές και ). Φαντάζομαι , πως ήταν ιδανικός τόπος για τα πολλά πρόβατα που είχαν τότε. Σύμφωνα με την εκτίμηση μου τα σπίτια πρέπει να ήταν περί τα 70-75, ενώ σήμερα στέκονται όρθια περί τα 40 . Στην απέναντι πλευρά του λόφου στο ύψωμα πρέπει να είχε 4-5 σπίτια (σημερα σώζονται μόνον 2) , ενώ στην είσοδο του χωριού απο το σημερινό Ελχοβο , βρίσκονται  αποκομμένα άλλα 3-4 . Δυστυχώς η βλάστηση και η εγκατάλειψη , έχει κάνει τα χόρτα να φτάνουν μέχρι τα κεραμίδια .Και όμως  93 χρόνια πριν , το χωριό  αυτό έσφυζε από ζωή με τις 80 περίπου  μεγάλες οικογένειες του. Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μου πήγα στο Μεγάλο Βογιαλίκιο (από το οποίο προέρχονται 7 οικογένειες των Προσκυνητών  ), όπου η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Πλήρης εγκατάλειψη και μόλις που βρήκα 6-7 οικογένειες Βουλγαρο -Κατσίβελων με τα δορυφορικά πιάτα . Η μεγάλη πλατεία του χωριού κυριολεκτικά άδεια  να φιλοξενεί  ένα μνημείο. Οι δρόμοι στην δεξιά πλευρά του χωριού κινδυνεύουν να κλείσουν από την βλάστηση , που μόνη της φαίνεται να κυριαρχεί στον χώρο .Την κατάσταση έσωσε η επίσκεψη μου στο 3ο χωριό ενδιαφέροντος  στο χωριό Μουρντανλή η Μαμάρτσεβο (από το οποίο προέρχονται 2 οικογένειες των Προσκυνητών ) , που φαίνεται να κατοικείται  από λίγους ,αλλά καλούς νοικοκυραίους με τα λουλούδια και τα ασβεστωμένα παρτέρια του. Κάπου εκεί το σήμα της turkcell μου  ξαναθυμίζει για 3η φορά πως είμαι ακριβώς δίπλα στην Τουρκία σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων .Τα συναισθήματα μου περίεργα . Όμως περπατώντας σπίτι - σπίτι και δρόμο - δρόμο , μπόρεσα να μεταφέρω για λίγο την σκέψη  μου και να αποτυπώσω τις επόμενες μέρες στο χαρτί όσο πιο ρεαλιστικά την εικόνα  που συνάντησα με τις περιγραφές που έχω . Άλλωστε κάποιος που διεξάγει μια τόσο σοβαρή και υπεύθυνη  ιστορική ερεύνα  δεν θα μπορούσε να "σταθεί ", αν δεν λειτουργούσε με τον συνδυασμό της πραγματικής  εικόνας και της περιγραφής και των ιστοριών.